Mijn tuin is een wilde tuin, een gecontroleerde wildernis. Ik plant van alles aan en kijk hoe het zich ontwikkeld. Dat wil zeggen dat ik er dus regelmatig iets bij zet maar ook wel eens iets weghaal. Zo heb ik het afgelopen jaar bijna alle Margrieten uit de grond getrokken.
Rechts achterin mogen er nog wat blijven tussen andere hoge woekeraars. Maar vooraan in een border haal ik ze weg. Te hoog, te veel, te zwak. Tussen dat hoge spul blijven ze lekker staan, hoef je niks aan te doen.
Ook de Solidago is uitgedund en staat op dezelfde plek als de Margrieten. De Vergeet mij Nietjes trek ik ook elk jaar uit de grond want die komen gelukkig gewoon weer terug.Hetzelfde geld voor de Geraniums. En dan heb ik het niet over de Pelargoniums maar over die lieve kleine roze en paarse geaderde bloemetjes. Ze doen het prima in de wilde tuin maar je moet er af toe wel de schaar inzetten.
Zo knip ik tegenwoordig ook gewoon bloemen uit de tuin om er een mooi boeket van te maken. Het je er ook lol van als je binnen zit. Helemaal mooi is het om een geliefde of dierbare een prachtige boeket uit eigen tuin te geven met bloemen waarvan je weet dat ze die mooi vinden. Beter kan niet, word altijd hogelijk gewaardeerd en laten we wel wezen, het is nog goed voor je tuin ook.
Wat ik vooral leuk vind is dat mijn bezoek tegenwoordige hetzelfde doet als ik wanneer ik thuiskom: meteen de tuin. Mijn kampeermaatjes kwamen me laatst ophalen voor een weekje in de Bommelerwaard en ze doken allemaal meteen tussen het groen. Mijn achtjarige neefje uit Engeland die vorig jaar op bezoek kwam noemde het zelfs een jungle. Een beter compliment kun je mij niet geven.
Een wilde tuin wil ook zeggen dat ik geen gif en/of bestrijdingsmiddelen gebruik behalve ecologische producten en bestrijdingsmethoden zoals aaltjes en lieveheersbeestjes. De slakken haal ik na een regenbui zelf met de hand uit de planten. Verder heb ik een keur aan insectenkasten hangen.
Groetz,
Dirk
Geef een reactie