Vorstschade
Wat heeft vorstschade met gekookte sla te maken? Heel eenvoudig, als je een tuin hebt zijn die twee namelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden. Kijk maar naar onderstaande foto’s.
Na de afgelopen hete zomer duurde het even voordat het echt ging vriezen maar halverwege november was het zover. En niet mis ook, -7 graden waar ik woon. En meteen de volgende ochtend staat er dan gekookte sla in de tuin.
Vorstschade is dus een groot woord. Het is gewoon de natuur die zijn werk doet. Alle zomerbloeiers met prairie-genen gaan de pijp uit. En zo ziet het er uit ook: het is overduidelijk dood allemaal.
Hier te zien als gekookt tuingoed: Spaanse Margrieten en Zinia’s. Maar de Afrikaantjes, het blad van de Hortensia, de Amarant of Rode Trosgierst en Lamsoren, allemaal dood als een pier. En ik vergeet er echt nog wel een paar die door de “vorstschade” getroffen zijn.
Maar voor mij is het ook een bijzonder moment in het tuinjaar. Net als de eerste bollen, de voorjaarsbloeiers en de bloesem. Het is een voorbode van de winter, een jaargetijde waar ik persoonlijk geen hekel aan heb.
Het is de tijd van de rijp op het gras, sneeuw op de bomen en ijs op de plassen. Oké, het kan koud zijn, en guur, en nat. Maar dat geld in Nederland voor elk jaargetijde nietwaar.
En inmiddels zijn we in het begin van december aangeland. Over 3 weken de langste dag en dan al weer terug op weg naar de zomer.
Voor een positieve denker is elk jaargetijde een genot en word vorstschade een recept.
Geef een reactie