In dit artikel informatie over de Japanse Notenboom of Ginkgo informatie over de bodem, standplaats, hoogte, onderhoud en overige kenmerken van de Japanse Notenboom of Ginkgo (spreek uit gingo) De Japanse notenboom, ginkgo, tempelboom of eendenpootboom (Ginkgo biloba, synoniem: Salisburia adiantifolia Sm.) is een boom uit de familie Ginkgoaceae. De soort is oorspronkelijk afkomstig uit China, hij wordt gekweekt en is niet meer in het wild bekend.
De Boom wordt gezien als een levend fossiel omdat het de enig overgebleven soort is van zowel het geslacht Ginkgo als de familie Ginkgoaceae. De naam “Japanse notenboom” is om twee redenen slecht gekozen want misleidend: de soort is oorspronkelijk afkomstig uit China; en de boom plant zich voort met zaden en vormt geen noten als vrucht.
Kenmerken van Japanse Notenboom:
Grondsoort: divers
Bodem: goed doorlatend, diepe grond (voor diepe worteling)
Vocht: Droog tot vochtige, niet nat (geen staand water)
Standplaats: zon of halfschaduw, niet al te winderig of luw
Vorm: aanvankelijk smal, later breder groeiend
Hoogte: van 3 tot 20 meter hoog (afhankelijk van de variant)
Winterhard tot -20
Onderhoud: Nauwelijks
Langzame groeier: na 10 jaar hooguit 3 meter
Voor een boom van 2 tot 3 meter hoog moet u rekenen op 150 tot 200 euro. De boom is niet overal verkrijgbaar maar de meeste boomkwekers zeggen hem te kunnen bestellen.
De Japanse notenboom groeit langzaam, onregelmatig en kegelvormig en wordt (in Nederland) 20 meter hoog. In China en Japan wordt de Japanse notenboom al eeuwenlang aangeplant als tempelboom. Daar kan hij 40 meter hoog worden. De vroegste datering in de Chinese literatuur is uit de elfde eeuw. Engelbert Kaempfer zag in 1693 in Japan als eerste Europeaan een tempelboom en verzamelde er zaden van. De vroegst bekende Europese boom werd in 1754 in Londen gekweekt, maar mogelijk zijn er elders al eerder pogingen gedaan. De boom behoort tot de Ginkgoales, een orde die gedurende het mesozoïcum (248 tot 65 miljoen jaar geleden) van grote betekenis was, maar thans op één soort na is uitgestorven.
De mannelijke bomen dragen kegels, de vrouwelijke hebben zaden die eruitzien als vruchten en een onaangename geur verspreiden. Daarom worden er wereldwijd meer mannelijke dan vrouwelijke bomen aangeplant.
Algemene Plant- en verzorgingstips
Deze bijzondere boom zoekt een zonnige standplaats en vochtige goed doorlatende en diepe grond. Hij is niet erg kieskeurig en groeit ook in arme grond en bij hitte en droogte. Hij heeft ook geen probleem met vorst en koude. Hij vereist bovendien geen bijondere PH en kan tegen vuile lucht. Hij is niet erg bevatbaar voo ziektes en word daarom veel geplant in stedelijke gebieden. De maximale hoogte is ongeveer 20 meter. De schors is donkergrijs met een ruw netwerk van elkaar kruisende richels en spleten. Oude bomen krijgen knobbels in hun kurkachtige bast.
Blad
Eigenlijk is het helemaal geen blad, maar niets meer dan een massa naalden die aan elkaar zijn vastgegroeid en waaromheen zich een soort bladmoes heeft ontwikkeld. Wanneer die bladeren zich in het voorjaar ontvouwen, zijn ze geelgroen. Tijdens de zomer worden ze iets donkerder en heldergeel in het najaar.Door de bladsteel lopen twee nerven die zich in de bladvoet waaiervormig vertakken. Daardoor heeft de linkerhelft van elk blad een vaatstelsel dat niet verbonden met de rechterhelft. Midden in de bovenrand zit vaak een inkeping die het blad tweelobbig maakt, waarnaar de naam biloba verwijst. Voor de bladval in de herfst verkleurt het blad naar tamelijk egaal geel.
Onderhoud:
De Japanse notenboom is een makkelijke boom. Snoeien is nauwlijks nodig. Jonge Ginkgo’s moet je nog wel goed snoeien (opkronen) om een mooie vorm te krijgen. Dit kun je het beste doen als het blad verdwenen is (herfst tot begin voorjaar). Inkorten van zijtakken betekent meestal dat de hele tak afsterft.
Diverse soorten:
Bij de geronomeerde boomkwekerij kun je tegenwoordig diverse soorten Ginkgo’s kopen. Er zijn zelfs kleine soorten die geschtikt zijn voor kuipen en terrassen.
Zaden
De ‘vruchten’ van de Japanse notenboom zijn botanisch gezien de zaden, maar doordat de zaadhuid vlezig is, lijken het vruchten. De zaden zijn abrikoosvormig met een zilveren gloed, vandaar de naam Ginkgo: gin = zilver; kyo = abrikoos). Als de vrouwelijke zaden in het najaar op de grond vallen, begint de vlezige zaadhuid te rotten en valt hij er af, waardoor boterzuur vrijkomt dat ruikt als ranzige boter.
De inhoud van de zaden, ginnan genoemd, wordt in China en Japan beschouwd als delicatesse, waaraan bovendien tal van heilzame werkingen wordt toegeschreven.
Geneeskrachtig:
In bepaalde delen van China staat de ginkgo bij traditionele artsen bekend als de ‘geheugenboom’ omdat een uit de bladeren vervaardigd preparaat de hersensactiviteit zou stimuleren. Recent onderzoek heeft aangetoond dat een aantal terpenen, bestanddelen van vluchtige oliën die van nature in ginkgobladeren voorkomen, de bloeddoorstroming verhogen – in het bijzonder naar de hersenen.
Het is wetenschappelijk vastgesteld dat een extract van ginkgobladeren de geestelijke toestand van dementerende patiënten aanzienlijk verbetert.
Koreanen verzamelen de vruchten als bron van voedsel en als medicijn tegen hoest, klachten van de blaas en astma. Geroosterde ginkgozaden worden als delicatesse verkocht.
In het moderne China worden ginkgovruchten bij huwelijken aangeboden als symbool van vruchtbaarheid, maar ook omdat zij de spijsvertering bevorderen. Van de vruchten worden ook wasmiddelen en cosmetica gemaakt door het vruchtvlees op te lossen. (Bron: De stem der bomen)
Geef een reactie