Mijn Designtuin

Een designtuin, wil je dat? Voordat ik mijn tuin liet verwilderen was het een, in mijn ogen, nogal steriele designtuin. Hier en daar een bloeier zoals de Pink Dawn (een roos), een reusachtige roze Hortensia en een miniscuul plantje zoals de Phuopsis stylosa of perzische kruisjesplant. Maar verder niks dan bielsen, buxus en wat de nodige groene plukken.

Buxus en Bielsen

Zo zag het er uit. Rechts een vijver met aan het einde een (bleek in het voorjaar) reusachtige bos met riet. In de vijver zelf een lelie en 2 rietsoorten. Japans pijpjesriet en een breedbladige saaie soort.
Links een kleine vijver met ook weer 2 enorme groene plukken riet. Daarnaast de Hortensia. Wie denkt dat hij nu groot is heeft het mis. Het ding was later zo groot als dat hij half over de vijver hing.

Blik naar rechts. Naast de vijver zie je het grijze vlak achter de bielzen. Dit was een soort van waterval die we het formule-1-stoeltje noemden. Een mal ding, lelijk en nauwelijks funcioneel. Daarvoor nog meer Buxus. De houten vlonder was spiegelglad en nam enorm veel ruimte in beslag.

Zodra het droog werd (2007, nat jaar) ben ik meteen gaan slopen. Helaas voor vele tuinliefhebbers ben ik meteen de Buxus er uit gaan scheppen. Vreselijke hekel heb ik aan dat spul. Groen groen groen en verder niks aan. De bijl er in dus. Deze actie is later de geschiedenis ingegaan als de grote Buxusmoord van 2007

De “kleine vijver” en ware poel der verderfs zou later blijken.

Een jaar later bleek de “kleine vijver” te rotten en te gisten als een bedorven krat met appels. De hele tuin stonk en we konden niks anders doen dan de hele boel verwijderen en dichtstorten. Het was het begin van een jarendurend proces.

Beeld van de vijver met de “dekking” ofwel de vlonders. De vijver is al aardig schoongemaakt. Rechts het racestoeltje en het groene gebeuren.

En zag het er in de loop van het jaar uit. Veel groen, heel erg veel groen. Dat is ook het grote verschil met de tuin nu, het is nu een kleurenzee. Hier alleen maar roze van de Lavatera (rechts) de Hortensia (links) en links achterin, nog niet bloeiend, de New Dawn, ook roze. Dat moest snel gaan veranderen.

In 2008 word er ook weer flink gewerkt. Een deel van de vlonder word verwijdert en de rietmassa plus 4 vierkante meter wortelmassa worden weggehaald. Er is nu meer plek voor andere planten.

Er komt zichtbaar meer kleur in de tuin. Het is nog steeds erg groen maar het gaat de goeie kant op. Op dit moment weet ik nog niet dat een kleine ramp aanstaande is.

Begin 2009: de kleine vijver is gedempt, er staan meer potten op het terras en achterin is de border breder gemaakt. Er staan veel meer planten (vooral in de bak in het midden, de zogenaamde bielsenbak) en helemaal achterin is de blauwe bloemenzee van de Vergeet mij nietjes te zien.

Halverwege 2009 ben ik feitelijk tevreden met de tuin. Lekker wild, veel bloemen en de vijver deed het ook erg goed toen. Maar de winter van 2010 kwam er aan, er stond iets te gebeuren.

Dit is tevens het definitieve einde van de designtuin zoals ik die gekend heb uit de periode dat ik hier kwam wonen. Erg vind ik het niet, mijn tuin was het niet. Maar dit het soort projecten waar je al snel van gaat dromen. Modder all over the place, je kon de tuin niet ingaan zonder daarna de laminaatvloer te moeten dweilen.

Het zou nog even duren, maar in oktober van 2010, vlak voor de winter inviel, kwam de nieuwe vijver. Op naar het volgende hoofdstuk.